Pies asystujący

1. Niniejsza Procedura określa zasady wstępu do budynku Poradni Psychologiczno-Pedagogicznej w Gostyniu i pomieszczeń osobom z niepełnosprawnością, którym towarzyszy pies asystujący.
2. Podstawy prawne:

1. Ustawa z dnia 19 lipca 2019r. o zapewnieniu dostępności osobom ze szczególnymi potrzebami (Dz.U. z 2020 r. poz. 1062 ze zm.);
2. Ustawa z dnia 27 sierpnia 1997r. o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych (DZ.U. z 2021 r. poz. 573 ze zm.);
3. Rozporządzenie Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 1 kwietnia 2010r.
   w sprawie wydawania certyfikatów potwierdzających status psa asystującego (DZ.U. z 2010 r. Nr 64 poz. 399);
4. Uchwała Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej Karta Praw Osób Niepełnosprawnych z dnia 1 sierpnia 1997r. (M.P. z 1997 r. Nr 50 poz. 475).

3. Definicje:

1. Osoba z niepełnosprawnością — osoba, której stan fizyczny, psychiczny i umysłowy trwale bądź okresowo ogranicza lub uniemożliwia wypełnianie ról społecznych, a w szczególności ogranicza zdolności do wykonywania pracy zawodowej, jeżeli uzyskały orzeczenie o zakwalifikowaniu do jednego z trzech stopni niepełnosprawności albo orzeczenie o całkowitej lub częściowej niezdolności do pracy, a jeśli nie ukończyły 16 roku życia orzeczenie o niepełnosprawności.
2. Pies asystujący — odpowiednio wyszkolony i specjalnie oznaczony pies:
   a) Pies przewodnik — daje osobie niewidomej lub niedowidzącej możliwość samodzielnego i bezpiecznego poruszania się bez obawy natrafienia na przeszkodę;
   b) Pies asystent zwany też psem serwisowym — asystuje osobie z niepełnosprawnością narządu ruchu, która nie jest w stanie wykonywać pewnych czynności samodzielnie. Pies asystent specjalizuje się w podnoszeniu, podawaniu, otwieraniu i naciskaniu;
   c) Pies sygnalizujący osoby głuchej i niedosłyszącej — asystuje osobie z niepełnosprawnością słuchu przez zwracanie uwagi na określone dźwięki, a następnie doprowadzenie jej do źródła hałasu;
   d) Pies sygnalizujący atak choroby (np. epilepsji, chorób serca) — pies wyczuwa nadchodzący atak choroby i ostrzega o tym właściciela lub osoby z jego otoczenia, lub reaguje na atak choroby.
3. Uprząż dla psa — to rodzaj uprzęży dla psa, która posiada: szeroką taśmę (w kształcie litery „U”, patrząc od góry) poprowadzona przed mostkiem, stałej długości (nieregulowana); taśmę (pętla) poprowadzoną wokół klatki piersiowej, zapinana i regulowana; uchwyt (rączka) w górnej części (na przedłużeniu pętli) umożliwiająca przypięcie smyczy czy przytrzymanie zwierzaka na spacerze. Nie obejmuje ona tylko szyi jak smycz oraz obroża, ale również i tułów zwierzęcia.

4. Wejście do budynku Poradni:

1. osoba z niepełnosprawnością korzystająca z pomocy psa asystującego może z nim wejść do budynku i pomieszczeń Poradni Psychologiczno-Pedagogicznej w Gostyniu;
2. osoba z niepełnosprawnością nie jest zobowiązana do zakładania psu asystującemu kagańca oraz prowadzenia go na smyczy, musi natomiast zostać wyposażony w uprząż dla psa;
3. osoba korzystająca z pomocy psa asystującego musi mieć ze sobą:
   a) certyfikat potwierdzający jego status;
   b) zaświadczenia o wykonaniu wymaganych szczepień weterynaryjnych;
4. uprawnienia osoby z niepełnosprawnością korzystającej z usług psa asystującego nie zwalniają jej z odpowiedzialności za szkody przez niego wyrządzone.

5. Certyfikat, który osoba z niepełnosprawnością musi mieć ze sobą, powinien zawierać między innymi:
a) miejsce i datę wydania certyfikatu;
b) numer i datę wpisu do rejestru prowadzonego przez Pełnomocnika Rządu do Spraw Osób Niepełnosprawnych;
c) rasę i imię oraz datę urodzenia psa;
d) imię i nazwisko osoby z niepełnosprawnością, której pies asystuje;
e) podstawę prawną wydania certyfikatu;
f) pieczęć i podpis podmiotu wydającego certyfikat.

6. Obsługa bezpośrednia klienta z psem asystującym:

1.  w razie wątpliwości dotyczących statusu psa pracownik Poradni ma prawo poprosić właściciela psa o stosowne dokumenty (certyfikat i zaświadczenie o szczepieniach);
2. pracownik Poradni, zanim podejmie kroki, żeby pomóc, powinien zapytać osobę z niepełnosprawnością, czy potrzebuje pomocy;
3. w przypadku, gdy osoba z niepełnosprawnością chciałaby skorzystać z pomocy pracownika Poradni, pracownik powinien iść po przeciwnej stronie niż pies. Pies w takiej sytuacji najprawdopodobniej będzie podążał za pracownikiem i doprowadzi właściciela do odpowiedniego miejsca. Jednak w każdym przypadku należy uzgodnić z właścicielem psa najwygodniejszy sposób poruszania się i nawigacji po budynku-w przypadku osób z niepełnosprawnością wzroku.
4. w przypadku obsługi bezpośredniej należy umożliwić osobie z niepełnosprawnością łatwe poruszanie się i dotarcie wraz z psem asystującym do odpowiedniego stanowiska (np. odstawić zbędne krzesło przy ladzie, aby umożliwić psu, pozostanie blisko swojego właściciela);
5. psa asystującego nie należy zaczepiać, głaskać, rozpraszać go w żaden inny sposób, gdyż jest on wtedy w pracy. Uwaga psa powinna być skupiona tylko na osobie z niepełnosprawnością. Psy asystujące często mają kamizelkę z napisem: „Nie głaskać – pracuję” lub „Nie zaczepiaj mnie – jestem w pracy”. Pracownik może zaproponować podanie psu wody, jednak musi być to uzgodnione z właścicielem psa. 

---