W przypadku diagnozy specyficznych trudności w uczeniu się (dysleksja, dysortografia, dysgrafia) początkowy proces badania jest standardowy (diagnoza psychologiczno-pedagogiczna). Po pierwszym spotkaniu uczeń otrzymuje instrukcję do pracy w domu (np. ćwiczeń w pisaniu z pamięci — Druki). Ćwiczenia powinien wykonywać przez co najmniej pół roku. Następnie opiekunowie ponownie zgłaszają się na badanie kontrolne, na którym uczeń przedstawia efekty swojej pracy. Dzięki temu pedagog może ocenić dynamikę zmian, jakie następują. Prowadzenie ćwiczeń w pisaniu z pamięci jest bardzo istotne dla pełnej diagnozy.
Zgodnie z rozporządzeniem MEN opinię o dostosowaniu wymagań edukacyjnych z uwagi na specyficzne trudności w uczeniu się poradnia wydaje na cały okres nauki (szkoła podstawowa i szkoła ponadpodstawowa). Ostateczną diagnozę można postawić dopiero po ukończeniu nauki w klasie trzeciej. Należy jednak pamiętać, że już w czasie nauczania początkowego obserwujemy symptomy dysleksji. Ważne jest, aby już w tym momencie objąć dziecko specjalistyczną pomocą. Dlatego konieczne jest określenie występujących deficytów rozwojowych.
Osoba, u której zdiagnozowano specyficzne trudności w uczeniu się może skorzystać z dostosowania warunków i sposobów przeprowadzenia sprawdzianu pod koniec szkoły podstawowej, maturalnego i zawodowego (zgodnie z komunikatem Okręgowej Komisji Egzaminacyjnej – www.oke.poznan.pl).
Co warto zabrać z sobą do poradni, jeśli dziecko przejawia trudności w poprawnym czytaniu, pisaniu lub kształtnym pisaniu:
- zeszyty szkolne (zwłaszcza z języka polskiego i obcego),
- zeszyty ćwiczeń lub karty pracy z klas I-III szkoły podstawowej,
- zeszyt ćwiczeń w pisaniu z pamięci (na badanie kontrolne),
- inne formy pracy nad trudnościami (np. Ortograffiti),
- dyktanda, prace klasowe,
- opinię nauczyciela polonisty.